آب چون پیگار کرد و شد نجس

تا چنان شد که آب را رد کرد حس

حق ببردش باز در بحر صواب

تا به شستش از کرم آن آب آب

سال دیگر آمد او دامن کشان

هی کجا بودی به دریای خوشان

من نجس زینجا شدم پاک آمدم

بستدم خلعت سوی خاک آمدم

هین بیایید ای پلیدان سوی من

که گرفت از خوی یزدان خوی من

در پذیرم جملهٔ زشتیت را

چون ملک پاکی دهم عفریت را

چون شوم آلوده باز آنجا روم

سوی اصل اصل پاکیها رو

دلق چرکین بر کنم آنجا ز سر

خلعت پاکم دهد بار دگر

کار او اینست و کار من همین

عالم آرایست رب العالمین

گر نبودی این پلیدیهای ما

کی بدی این بارنامه آب را

کیسه های زر بدزدید از کسی

می رود هر سو که هین کو مفلسی

یا بریزد بر گیاه رسته ای

یا بشوید روی رو ناشسته ای

یا بگیرد بر سر او حمال وار

کشتی بی دست و پا را در بحار

صد هزاران دارو اندر وی نهان

زانک هر دارو بروید زو چنان

جان هر دری دل هر دانه ای

می رود در جو چو داروخانه ای

زو یتیمان زمین را پرورش

بستگان خشک را از وی روش

چون نماند مایه اش تیره شود

هم چو ما اندر زمین خیره شود